การดุนลายเป็นงานสร้างสรรค์เชิงช่างหัตถศิลป์ที่บรรจงสร้างลวดลายบนแผ่นโลหะและชิ้นงานและรูปทรงต่างๆ อย่างมีความประณีตสวยงามตั้งแต่สมัยพญามังรายเมื่อปีพ.ศ.1839 ได้สร้างความสัมพันธ์กับพุกามและเจรจาขอช่างฝีมืออันได้แก่ช่างทอง ช่างฆ้อง ช่างต้อง ช่างแต้ม ช่างเหล็ก ช่างเงิน ช่างเขิน เป็นต้น มายังเมืองเชียงใหม่เพื่อฝึกเป็นอาชีพเสริมให้กับชาวเมือง ดังปรากฏหลักฐานจาก
ชาวบ้านภาคเหนือนิยมเรียกผู้มีความรู้ความสามารถในสาขาวิชาชีพใดวิชาชีพหนึ่งว่าสล่า หรือช่าง “ตำนานราชวงศาเชียงใหม่” ความว่า “...ดังเจ้าอังวะพุกามนั้นก็เสงป่อง(ปรึกษาหารือ) โฟจา (เจรจา)กันและกัน เสงป่องกันแล้วยังช่างหล่อ ช่างตี ช่างฆ้องผู้ทรงสราด (ฉลาด) ทั้งหลายนาก็เลือกเองผู้อันช่างหล่อ ช่างตีตังหลายช่างตีฆ้อง 2 หัวทั้งลูกสิกลูกน้องทั้งมวล500ทั้งเครื่องพร้อมจักยืนถวายท้าวล้านนา…”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น